Ouderwets?

Ben ik ouderwets, uit marmer gehouwen, ga ik niet meer mijn tijd mee? Ik begrijp niets meer van de kledingcodes tegenwoordig. Sinds ik in 2005 gestart ben als imagoadviseur zijn de ideeën over wat formeel en informeel is danig veranderd. Ook de omstandigheden waaronder je je aanpast aan de klant.

Ik beweeg heus wel mee, heb nog steeds een hekel aan zichtbare tatoeages, maar accepteer ze in bepaalde zakelijke omgevingen. In creatieve kringen kan meer dan in een formele bankomgeving.

Ook in een financiële omgeving dragen ze echter allang geen das meer en zijn ze zeker niet meer allen in driedelig grijs gekleed. Het is ook goed dat we een beetje uit dat strakke keurslijf raken, maar in mijn beleving zijn er grenzen.

Korte broek op kantoor

Ik haal een vriendin van eind twintig op in Bonn. Ze werkt op de universiteit. Ze komt aan in een korte broek en een uiterst zomers topje (lees: geen mouwen en strak gesneden). “Kan dat zomaar “, vraag ik verbaasd. Duitsland is toch een stuk formeler dan Nederland dacht ik zo. “Wel ja, het is vrijdag, er is amper iemand op kantoor, ik werk op de researchafdeling, daar is het niet zo formeel. Iedereen loopt er zo bij. Het is warm, toch?” Ik hoor ook steeds vaker dat de mannen bij warm weer in korte broek op kantoor komen. Ben ik ouderwets dat ik denk dat dit soort kleding toch eerder op dagje strand wordt gedragen?

Fotograaf makelaarskantoor héél casual

Een huis gaat in de verkoop. De makelaar – zelf een keurig geklede dame met een sjaaltje om haar hals zelfs! – stuurt een meteropnemer en een fotograaf. De eerste heeft een verwassen, te wijd T-shirt om zijn magere lichaam hangen en draagt een lange, zwarte broek. Dat dan weer wel.

Ja, het is warm, maar ga je dan in een denim korte broek en een T-shirt naar een klant? Kennelijk vindt de fotograaf van wel. Ik voel mijn wenkbrauwen omhoog gaan. Met die knot op zijn hoofd denk ik meteen “Wat doe je in dit vak? Ga kunst maken!”

Nadat de twee mannen hun werk hebben gedaan, kan ik de door de fotograaf opengeschoven gordijnen weer dichtdoen, de balkondeuren sluiten, een kledingrek terugrollen. Ook dat nog. Later blijkt het fotowerk prima in orde, gelukkig maar.

Kleed je voor je taak

Een huis verkopen is geen broodje kopen bij de bakker. Dan zou zo’n makelaar toch ook moeten aansturen op fatsoenlijke kleding als je naar een klant gaat. Het zijn vast freelancers, maar dan nog kun je als opdrachtgever (de makelaar) bepaalde kledingcodes aangeven.

Ik verwacht echt niet dat de fotograaf in driedelig grijs verschijnt, maar enige aanpassing aan de klant voor wie hij werkt, is toch niet teveel gevraagd? Een zakelijk ogende zomerbroek met daarop een overhemd – korte mouwen met warm weer kan best in dit vak – oogt al veel zakelijker dan wat hij nu aan heeft. En is dat dan ouderwets als ik dat denk?

Een lening bij de bank aanvragen, hoe ga je dan gekleed?

Draai het eens om. Stel dat je naar de bank gaat voor een aanzienlijke geldlening? Dan ga je toch ook niet in je korte broek? Ook in die omstandigheden bestaan (onuitgesproken) kledingcodes. Reken maar dat de bank je dan echt niet serieus neemt, zoals een vriendin van mij eens ondervond toen ze iets te afwijkend gekleed acte de présence gaf voor een zakelijke lening. Die ging onverrichter zake terug naar huis.

Als je je in de zakelijke wereld beweegt, kun je heus wel business casual gaan, Maar casual betekent dit niet dat alles zomaar kan. Kortom, zoals een collega het laatst zo mooi verwoordde: “Kleed je voor de taak die je wilt of uitvoert, niet de baan die je hebt! ” “Kunstfotograaf met bijbehorende kleding doe je maar in je eigen tijd”, denk ik dan meteen.

Wat vinden jullie hiervan?

Hoe zijn de kledingcodes op jullie werk? Zijn er voorgeschreven regels? Worden mensen wel eens naar huis gestuurd omdat de manager vindt dat je niet passend gekleed bent? Wat vind jij van de manier waarop mensen zich kleden voor hun werk? Zit er een groot verschil tussen verschillende type bedrijven? In april schreef ik ook al over dit onderwerp, naar aanleiding van een artikel in de Volkskrant. Nu werd ik enorm geprikkeld door wat me zelf overkwam. Eens een imagoadviseur altijd een imagoadviseur! Of ben ik nu toch te ouderwets geworden? Eerlijk gezegd kan het me niet schelen. Ik houd nu eenmaal van goed geklede mensen. En ik voel me gerespecteerd als iemand een beetje moeite doet zich fatsoenlijk te kleden als hij bij mij een klus doet. Ook de schilder in zijn werkpak.

Wat vinden jullie hiervan? Commentaar op de website wordt zeker op prijs gesteld.

Foto’s

Bren Michael Wood door fotograaf Nan Palmero, via Flickr.com