Klotsende oksels en de hele dag een nat voorhoofd. Straaltjes zweet lopen over mijn lichaam. Binnen, buiten, in de zon, in de schaduw. Het maakt niet uit. Overal voelt het klam aan. Zo nu en dan ruik ik voorzichtig aan mijn oksels… ‘Pas de soucis’.
Geen zorgen, ik ruik niets. Opmerkelijk trouwens dat het in het OV nauwelijks stinkt met dit ontzettende zweetweer. Of ben ik de enige die er zo’n last van heeft. Zo’n vrouw uit het noorden van Europa? 70plus bovendien?
Deze 20 september is een buitengewoon vochtige dag. Aan het kwik ligt het niet, het is niet warmer dan de dagelijkse 28C. Anne-Marie voorspelt: “Dit is de voorbode van onweer.” En ja hoor, 21 september begint het flink te stormen in de ochtend. Eerst was er 37 mm verwacht, toen 25 en als laatste: 15 mm. Ik weet niet wat er uiteindelijk in die 24 uur is gevallen, maar eind van de middag begint het weer te regenen en dat heeft de hele nacht geduurd.
Rode biet
Het lijkt wel of ik steeds slechter tegen de hitte kan. Zoals veel leeftijdsgenoten vermijd ik al jaren de zon, maar bij de geringste inspanning in wat warmer weer, word ik rood als een biet. Is dat erg? Op zich niet, maar ik voel me vooral een overkookte biet. Alsof de warmte zijn weg naar buiten niet kan vinden. Hebben jullie dat ook? Als ik op zo’n warmere dag een helling op fiets – het laatste stukje naar de tram is wat pittiger en duurt ongeveer drie minuten – dan heeft mijn lijf meer dan een kwartier in de tram nodig om weer tot een gewone temperatuur te dalen.
Nooit nadenken
Daarentegen is het fijne van dit constante mooie weer, dat je nooit hoeft na te denken of je een extra laagje moet meenemen. Gewoon niet nodig. Wel altijd je zonnebril en zonnecrème bij de hand. En je moet letten op je kleding, in de zin dat je natuurlijke stoffen draagt. Polyester wil je hier echt niet aan. Dan ga je pas zweten en nog erger, stinken.
Lekker hapje
Omdat we dichtbij de Carmargue liggen, wemelt het hier van de muggen. En voor de muggen ben ik een buitengewoon lekker hapje. God, wat zijn ze dol op me. Ook overdag. Zodra er een beetje schaduw is, dansen ze om me heen. Als ik ’s morgens buiten mijn ochtendgymnastiek doe, landen ze vergenoegd op mijn blote armen. Het enige voordeel ten opzichte van de Nederlandse muggen is, dat hun steken niet zo lang nasudderen. Bij mij althans. In Nederland loop ik tot vijf, zes dagen na de steek nog te krabben. Hier maar even, soms iets langer: één of twee dagen. Zou het komen omdat ze kleiner zijn?
Als een citroen
Natuurlijk kun je anti-muggencrème smeren, maar ik ben niet zo dol op dat – waarschijnlijk toch niet echt heel goed voor je – spul. Mij werd aangeraden mijn bodycrème te vermengen met enkele drupjes esotherische olie met citroengeur. Twee uur lang loop ik dan als een sterk geurende citroen rond en ook dan is het effect weer verdwenen. Dus zo nu en dan toch maar dat andere gif opsmeren. Het leven is soms echt zwaar!
Dalende temperaturen
Toen Hein hier kwam, twee weken terug, heb ik hem gesmeekt wat extra zomergoed mee te nemen. Het loopt nu tegen eind september en de temperaturen beginnen daadwerkelijk te dalen tot tussen de 19 en 22 C overdag. Vooral ’s morgens is het echt fris. Van nakend slapen zonder zelfs een laken, ben ik nu beland bij de nachtpon met een lichte deken. En vraag ik me af of ik wel voldoende warme kleding heb meegenomen. Het kan verkeren.