De zitkamer in mijn Franse onderkomen is enorm, ik schat zo’n 50 m2 – het blijkt zelfs 60m2 te zijn -, maar hier speelt zich dan ook alles af.
De woonkamer is woonkamer, annex keuken, annex eettafel, annex nog een eettafel voor bezoek, annex zithoek met grote TV, annex kleine zithoek met grote houtkachel, die geweldig veel warmte kan genereren.
Daar sta je dan. Te wachten op een trein die niet komt. De dag ervoor was ik voorbereid. Geen openbaar vervoer in verband met demonstraties, stakingen en dat allemaal als protest tegen de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd. Let wel van 62 naar 64!
Zigzaggend dalen Hein en ik in vijf dagen af naar Nantes. Via Leuven, Reims en Tours.
Klassieke Chinese restaurants ken je ze nog? Misschien in onze kleinere dorpen, maar dan heb je het wel gehad. In België en Frankrijk bloeien ze volop. We slaan ze toch maar over. Slechte maaltijden zitten nog in mijn hoofd en voor mijn gevoel nog in mijn maag.
Heel lang al spreek ik ontzettend graag Frans. Wat houd ik toch van deze taal!
De laatste twintig jaar volg ik af en toe cursussen. Praten in een klasje met andere Nederlanders die redelijk Frans spreken, vind ik zo langzamerhand een verspilling van mijn tijd. Die maken dezelfde fouten als ik. Of erger. Dus nu volg ik privé conversatielessen, zodat ik echt wat leer. Eén keer per twee weken.