Daar ben ik dan. In Montpellier. Donderdag 5 september 2025. Stralend weer, warm (natuurlijk). Anne-Marie, mijn gastvrouw is zo aardig om mij op te halen. 20 minuten later zijn we in Clapiers, een buitenstadje noordoost van Montpellier.
Daar ontmoet ik Nederlandse echtgenoot Marinus. Het echtpaar is begin tachtig. Het huis is verdeeld in twee zelfvoorzienende verdiepingen.
Met goede zin stappen Hein en ik naar de bushalte naar Disneyland Parijs. Vertrekpunt van mijn trein naar Montpellier. Weer nemen we het ruim… In theorie zijn we ¾ uur voor vertrek op het station.
Veel scholieren rond 8 uur ’s morgens. De ene na de andere bus rijdt ons voorbij, waar blijft de onze? De scholieren zijn al vertrokken.
Eigenlijk gaan we naar Parijs voor Hein . Om zijn favoriete mannenboetiek te bezoeken. En een leuke traktatie aan onszelf voor dat ik twee maanden richting Montpellier verdwijn.
Pierre Talamon
Drie jaar geleden stuitten we op deze boetiek, recht tegenover de metro Hôtel de Ville. Sindsdien: Quant à Paris, op naar Pierre Talamon. Ik verheug me er net zoveel op als Hein.
1 september, 8 uur. Op de telefoon floept een bericht omhoog: “trein van 13.27 naar Parijs geannuleerd! U kunt gemakkelijk omboeken naar een nieuwe reis.”
Ik ren – nog in mijn blootje – naar de computer. Gelukkig, omstreeks 16.30 uur is een volgende beschikbaar. Nog zeven plaatsen, dus snel overboeken. Gelukt! We halen opgelucht adem en passen ons tijdschema aan.
Vanuit de Kersenboogerd nemen we het voor de zekerheid een beetje ruimer. Een trein eerder dan nodig volgens de dienstregeling.