Zeven weken heb ik bij de Voedselbank gewerkt en 10 april is mijn laatste dag.
Verschillende soorten gebak van onze plaatselijke bakker is mijn afscheidscadeautje.
Een cadeautje, zelf gemaakte kralen ring.
Het is hartverwarmend hoe sommige mensen reageren op mijn vertrek. Een klant met wie ik regelmatig een praatje maak, heeft een kralen ring voor mij gemaakt. Supermooi en zó lief.
Cadeaus
Mijn ‘bazin’ bedankt me hartelijk en geeft een afscheidscadeautje in de vorm van speciale Le Mans koekjes. Ik ken ze niet, maar zoet is altijd mijn favoriet. Even terzijde: ik heb in Le Mans een bakker gevonden die de heerlijkste ‘flan’ verkoopt. In feite één van de eenvoudigste gebaksoorten, maar een favoriet van mij. Zeker nu ik hun chocoladeversie heb geproefd! De laatste dag in Le Mans ga ik zeker nog een stuk halen.
Zonnestraal
Het meisje (Alicia) met de XXS maat – ze heeft een lijf van een 11-jarige, terwijl ze begin twintig is – wil me het liefst inlijsten en mee naar huis nemen. Haar moeder, die ik eerder heb beschreven als iemand van plusminus vijftig die oogt als tachtig, neemt uitgebreid afscheid van me. Ze vindt mij een zonnestraal binnen de Voedselbank. Een mooier compliment kan ik toch niet krijgen?
De zon schijnt
De zon schijnt eindelijk en veel mensen staan buiten te kletsen. Sabrina geeft al vast een voorproefje van het ‘line dansen’. Alicia doet dapper mee (tekst gaat verder onder filmpje)
Van diverse mensen neem ik graag uitgebreid afscheid: de vrijwilligers en dus ook van enkele klanten. Regelmatig heb ik gehoord dat ik met mijn kleurrijke verschijning de boel daar opgefleurd heb.
De volgende dag ontvang ik een mail van één van de vrijwilligsters, met de woorden: “We missen je nu al. De Voedselbank is een stuk minder zonnig zonder jou!”