Anne-Marie nodigt me uit voor een dagje uit met haar vriendinnen in Balaruc-les-Bains, vlakbij Sète. Voor ons vertrek komt zoon Stefan langs, gebracht door zijn vrouw. Hij heeft een gebroken arm en kan dus niet autorijden. Wij zetten hem op weg naar onze bestemming vlakbij zijn thuis af.
Auto heeft het zwaar
Onder het rijden, levert hij het nodige commentaar op Anne-Marie’s rijstijl. “Je zet je knipperlicht te vroeg aan, dat moet je pas doen bij de weg waar je afslaat, niet de weg ervoor. Dat is verwarrend. “ “Waarom schakel je niet naar de volgende versnelling?” Hij zegt al die dingen die ik vaker denk als ik naast haar in de auto zit. Ze rijdt regelmatig te lang door in haar 1, 2 of 3. Als ze in haar 5 zit , denkt ze vaak in haar 3 te zitten. Afijn, we halen Balaruc-les-Bains heus wel, maar qua versnellingen heeft de auto het zwaar.
Bijna botsing
In het stadje aan gekomen gaan we op zoek naar parkeerplek. Ha, een gaatje. Anne-Marie zet hem een beetje in zijn achteruit. “Je kijkt niet in je achteruitkijkspiegel” schiet door me heen. Vaag zie ik een auto achter ons. Ze rijdt nog een beetje achteruit, weer zonder te kijken. En dan ineens een toeter en een scheldende man aan haar portierraam. “We hadden verdomme bijna een botsing gehad.” “Sorry, sorry, maar er is gelukkig niets gebeurd, meneer.” Nee, niet dankzij u, maar omdat ik mijn eigen auto in zijn achteruit heb gezet. Kijk gvd toch in je achteruitkijkspiegel.” Tjonge wat een agressiviteit. Maar hij heeft wel gelijk. We weten de boel te sussen en Anne-Marie parkeert de auto.
Middelmatig
Op het afgesproken adres wachten Brigitte en Odile op ons. 79 en 82. Ik ben de “jeunette’ van de vier meisjes. Het eerste uur babbelt lekker weg. De anderen dan vooral. Ik luister…
We lopen naar het restaurant, prachtig gelegen aan het meer. Wat een zonovergoten, niet te warme dag. De zon glinstert volop op het water.
Het eten is niet geweldig. Daar zijn we het allemaal over eens. Jammer. Odile probeert dat voorzichtig duidelijk te maken aan de bediening, maar of het kwartje valt niet of ze willen het gewoonweg niet horen.
Hallo Erica, wat een gezellige verhalen geef je ons thuisblijvers weer. Leuk dat je je verdiept in de kunst op straat en ons daarvan laat mee genieten.
Blijf ze sturen deze fijne verhalen. En geniet van je tijd in Montpellier.
Groet uit Hoorn.
Wat fijn om te horen dat je met plezier mijn berichten leest. Goede reis naar Spanje zo meteen.