25% van de bevolking in Montpellier bestaat uit studenten. Op bepaalde trajecten – en ik kruis heel vaak de halte Université et Sciences – is mijn leeftijdscategorie veruit in de minderheid. En veel van die twintigers zijn goed opgevoed. Hoe vaak ik niet een zitplaats aangeboden krijg… En ik zeg altijd ja.
In de stad is de tram vooral tot de nok gevuld. Elke keer weer. Met voornamelijk die studenten dus.
OV: lucht, aarde, water en vuur
Tegenwoordig stap ik regelmatig in aan het beginpunt van tram 2. Dan zie ik pas hoe mooi die tram eigenlijk is. De buitenkant loopt prachtig over naar de binnenkant. Er is duidelijk veel aandacht aan de vormgeving en kleurstelling gegeven. Deze tram blijkt al sinds 2006 te bestaan. De vormgeving is een eerbewijs aan de zomerse schoonheid van het Mediterraanse landschap.
Alle tramlijnen hebben hun eigen kleuren, waardoor je vanaf verre al ziet welke tramlijn eraan komt. Het ziet er goed uit én het is heel praktisch.
Het begint In 2000, met lijn 1: Garouste and Bonetti kondigen de vernieuwing van het OV in Montpellier aan met hun zwaluwtram.
In 2012, ontwerpt Christian Lacroix de lijnen3 and 4. LaCroix is een grote naam in de modewereld, maar ook een Fransman uit het zuiden, uit de Camargue. Hij decoreert lijn 3 met octopussen, vissen en zeesterren, terwijl goudkleurige antieke gravures lijn 4 versieren.
De trams refereren aan de vier elementen: lucht, aarde, water en vuur.
De bus
De bus is een ander verhaal, gewoon recht-toe-recht-aan qua vormgeving. Maar die buschauffeurs zijn soms ware kunstenaars als je ziet hoe ze sommige bochten moeten nemen….. Het leuke aan de bus is dat men bij het uitstappen de chauffeur vrijwel altijd “merci et bonne journée dan wel soirée” toewenst. Het is veel persoonlijker dan in de tram, waar de conducteur helemaal ingepakt zit in een plastic hok, waarschijnlijk kogelvrij glas. Je kunt hem/haar amper zien, laat staan iets vragen.
Andere stemmen
Niet alleen in Montpellier, ook in Le Mans geven ze kleur aan hun trams. Via de intercom. Bij het omroepen van standaardberichten gebruiken ze iedere keer een andere stem. Meisje, jongen, man, vrouw, kind, bejaarde, Algemeen Beschaafd Frans, maar ook het plaatselijke dialect of het accent van iemand uit de voormalige koloniën. Het geeft een heel eigen sfeer aan de tram.