Twee bioscooppassen heb ik. Vijf keer naar Pathé op een suf papiertje en een gewone plastic kaart voor Cinema Diagonal, die telkens opgeladen kan worden.
Als enorme cinefiel staat de bios altijd in de top vijf van mijn wensenlijstje. In Nantes en Le Mans was dat hetzelfde laken een pak. Vooraf aan mijn trip hiernaar toe, onderzoek ik al de mogelijkheden.
Twee bioscopen vlak bij elkaar
Lang verhaal kort: op Place de la Comédie*) liggen twee bioscopen vlakbij elkaar. Wat ben ik toch een gelukkig mens. Pathé heeft niet zo mijn voorkeur, maar ach, soms draaien ze ook daar bezienswaardige films. Meteen een 5-rittenkaart aangeschaft. “Maak er maar een foto van”, zegt degene die met helpt. “Als je dat papiertje dan kwijtraakt of de QR-code doet het niet meer (het is zo’n kassabonnetje…) weigert, dan kun je je telefoonfoto altijd gebruiken.” Wat een goede tip, want inderdaad; het bonnetje ben ik al snel kwijt.
Afgetrapt
De andere bios is het filmhuis Diagonal met ook een stuk of acht zalen. Behoorlijk afgetrapt, maar zeer goed bezocht door de oudere dames en heren. Vrijwel allemaal goed en verzorgd gekleed. De haartjes in de krul en vooral weinig grijs haar bij de vrouwen.
Diagonal is afgetrapt, maar deze Pathé kan ook op zijn minst een likje verf gebruiken. In bijna elke zaal is wel een toilet, maar die vinden is detectivewerk. Je komt in een soort zwart gat aan de zijkant van de zaal terecht en moet maar zien de deurklink te vinden náár het toilet. Wat is het toch fijn dat we tegenwoordig een zaklamp op onze telefoon hebben. Anders had ik in mijn broek moeten plassen. Ik begrijp wel waarom deze Pathé goedkoper is dan de nieuwere Pathé.
Twee keer per week
In Pathé zie ik Downtown Abbey, The Grand Finale. In het Engels gesproken en Frans ondertiteld. Dat ziet er zo uit VOSF = Version originale, sous-titres français. Dat is twee vliegen in één klap. Ik leer nog wat Brits Engels erbij en mijn Frans vaart er wel bij.
Thuis zie ik zeker twee films per week in de bios. Dat lukt hier ook heel goed. Goed voor mijn Frans ook. Hoewel je pas merkt dat er niet altijd even duidelijk gesproken wordt door alle acteurs. In Nederland heb je dat niet zo in de gaten omdat alle buitenlandse films ondertiteld zijn. Mompelt hij? Jammer, maar de ondertiteling vangt het op. Hier moet ik soms echt gissen wat gezegd wordt. Soms wordt er veel argot gesproken, meer de straattaal, zeg maar. Zelfs bij ondertitelde films lukt het me niet altijd te volgen wat ze nou precies zeggen.
Frans met extra ondertiteling
Gelukkig hebben ze hier ook films voor slechthorenden, dus een Franse film mét Franse ondertiteling. Dat is supergoed, want het helpt me enorm goed de film te volgen.
Hier is net de film uitgekomen Moi,qui t’aimais over het koppel Yves Montand en Simone Signoret. Mocht die in Nederland gaan draaien, sla die over. Wat een slappe, saaie film zeg. Met moeite heb ik die twee uur uitgezeten.
*) Place de la Comédie is als de Dam in Amsterdam. Een centrale plek in de stad, waar ook alle demonstraties en andere manifestaties plaatsvinden. Eveneens een kruispunt van veel OV.