Bus 22, mijn niet zo favoriete bus

De fiets is een belangrijk vervoersmiddel, maar zo nu en dan is het toch handiger om het hele traject met het OV te doen. En dat begint of eindigt altijd met bus 22.

Busje komt maar niet

‘Over 20 minuten komt bus 22’, zegt mijn app. Helaas, na 20 minuten: busje komt niet. Dan maar de volgende, een half uur later. Als retraité heb ik àlle tijd, toch? Ik zie nog iemand al een tijd zitten: “Wacht u ook op bus 22?” “Jazeker. Tijdens de schoolvakanties willen de bussen nog wel eens niet op tijd arriveren.” Wat een understatement blijkt kort daarna.

Daar komt de 22 toch de hoek om. Precies op tijd. We staan bijna te juichen, maar dan zie ik deze tweede bus aan de horizon verdwijnen. Weg, foetsie, alsof er geen mensen bij de halte staan te wachten!

Pendelbus

Ik ben het zat. Zo kom ik nooit thuis. Het is niet alsof ik het oplos met een wandeling vanaf hier. Dat gaat me uren kosten. Anne-Marie kan me ook niet uit de brand helpen, want die rijdt niet in het donker. Dus ik neem het zekere voor het onzekere en neem de pendelbus die tussen alle universiteitsgebouwen en scholen rijdt. Die brengt me in ieder geval halverwege Clapiers. Daarna pak ik de benenwagen. Het tamelijk smalle gezamenlijke fiets/wandelpad verandert halverwege in een breed fietspad, naast de autoweg. De auto’s razen voorbij maar op het fietspad ben ik veilig. 35-40 minuten later ben ik thuis.

Servir, desservir

Twee dagen later heb ik weer bus 22 nodig. Ik kom bij de bushalte en zie “Ligne 22 n’est pas desservi à cet arrêt.” Desservir, ik heb dat woord nooit gesnapt. Je denkt aan servir, dat is (be)dienen, dus is in mijn logica is desservir dan ‘niet bedienen’. Er staat ook nog een ontkenning in de zin. Gelukkig heb ik eerder geleerd dat desservir bij het OV betekent dat de bus dus juist wél rijdt. Maar omdat hier staat “n’est pas desservi” betekent het dat de bus NIET rijdt. Volg je het nog?

Hoe dan ook, dat begint goed. Deze rit kan ik niet met de fiets oplossen. Ik bel: “Anne-Marie, wil je me ajb uit de brand helpen?” Zoals altijd, staat ze meteen voor mij klaar, de schat. Intussen komt er een jongeman op een elektrisch stepje voorbij en vraagt of ik soms op de bus sta te wachten. Hij weet me te vertellen dat de bus wel degelijk rijdt, maar dat de halte tijdelijk elders is. “Waarom staat dat dan niet bij de bushalte?” Hij laat me zien hoe ik even moet doorklikken op de app om de juiste info te krijgen. Hij wil me zelfs de verplaatste bushalte tonen. Ik bedank hem heel hartelijk, maar het is niet meer nodig, want Anne-Marie is al onderweg. Ze rijdt me een kwartier verderop naar tram 1, waarna mijn reis verder zonder enig probleem verloopt. Die trams rijden wel…