Met Frans bezig zijn, gaat echt de hele dag door. En zoals bij elk verblijf weer, raak ik soms danig gefrustreerd. Twee stappen vooruit, eentje achteruit. Zelfs de mij zo bekende woorden blijven dan ergens in mijn hersens steken. Voor degenen, die zich graag een taal eigen maken, leer hoe een ervaringsdeskundige dit aanpakt.
Luister veel!
Ik luister naar gesprekken in het zwembad, op straat, in de winkels, in het OV. Als je goed oplet hoor je vaak dezelfde dingen zeggen, dus die internaliseer ik dan, ongemerkt. En ineens floepen die woorden en zinnen ook uit mijn mond!
Praat veel!
Thuis UITERAARD. Elke dag ga ik ervoor zitten met Anne-Marie. ’s Morgens een beetje voor ik weer de deur uitga, maar zeker als ik thuiskom of bij het avondeten. De dag wordt doorgenomen en herinneringen opgehaald. Dat zijn wel de meest frustrerende momenten trouwens. Waarom? Zoveel onderwerpen, zoveel diverse woorden. En… ik word enorm geconfronteerd met mijn grammaticale kennis. Zinnen aan elkaar rijgen, een verhaal vertellen. Is het de juiste tijdsvorm, werkwoordsvorm. Is le of la? Ook belangrijk voor de bijvoeglijke naamwoorden die daarmee in verbinding staan. Die tussenwoordjes, gebruik ik ze wel genoeg? Ik denk na, ik aarzel. Dan rolt er weer een mooie zin uit mijn mond, dan haspel en stotter ik. Mijn wil om foutloos te spreken staat wel eens in de weg.
Overigens sommige woorden gebruik ik hier heel veel en overal:
Il n’y pas de réseau of cela ne capte pas. De internetverbinding is hier vaak waardeloos. Ook in de stad. Hier in huis is het soms echt een drama. Maar dat terzijde.
Ezelsbruggetjes en de open gulp
Marinus zijn gulp staat half open. Nou ben ik wel zo geïntegreerd in dit huishouden dat ik daar iets van kan zeggen. Maar ik was het woord daarvoor braguette vergeten. En plotseling bedacht ik me dat het veel lijkt op baguette, het Franse brood. En dat doet me weer denken wat er achter de gulp zit. Anne-Marie schoot danig in de lach van mijn ezelsbruggetje.
Regionale krant versus Le Monde
Lees de krant en begin met de moord- en doodslagkranten: de regionale krant of het plaatselijke sufferdje zijn tamelijk makkelijk te volgen. Het nieuws herhaalt zich, elke keer in een iets andere vorm, dus komen veel dezelfde woorden terug. Harcèlement is er zo één: intimidatie, het gesprek van de dag, ook hier. Soms verplicht ik mijzelf een stuk te lezen in Le Monde (niveau NRC zeg maar). Dan heb je echt het woordenboek nodig. En dan nog weet ik niet of ik het helemaal heb begrepen.
Vooral bij het lezen van brochures, teksten in de musea e.d. merk ik dat ik op dit punt enorme sprongen vooruit heb gemaakt.
Nu Beter Frans
Nu Beter Frans is zo’n app die je elke dag op drie niveaus vier vragen stelt over het Frans. Heel leerzaam. Op grammaticaal gebied, woordenschat en uitdrukkingen. Daar staan ook dingen bij die je gewoon moet weten, omdat je het Frans voldoende beheerst. En regelmatig weet ik dat dan ook. Dan klop ik mij maar eens op de borst.