Gedisciplineerd als ik ben, gaat ook hier het sporten gewoon door. Niks twee maanden op mijn luie achterste….
De sportclub
De dag na aankomst nodigt de buurvrouw me al uit mee naar haar sportclub te gaan. Goed nieuws reist snel… Een proefles is mogelijk, twee zelfs. Dat bevalt me wel. Het is tamelijk bijzonder dat je hier een maandabonnement kunt kopen, zonder dat je er meteen een jaar aan vastzit.
Julie biedt mij een lift aan als zijzelf naar de sportschool gaat. ’s Avonds dan. Geweldig aanbod, lijkt het. Maarrrr, de leuke lessen zijn vooral overdag en de weg erheen is een OV-nachtmerrie. Ik besluit ervan af te zien. Heel jammer, want het is leuk om groepslessen te volgen. Ook goed voor mijn ‘sportieve’ Frans: “Rekken en strekken, adem in, adem uit. Trek je navel naar binnen, span je buikspieren aan…”
Snelle handstand
Afijn, ik onderzoek nog een mogelijkheid in het dorp zelf, maar dat ziet er nogal heftig uit. Mannen en vrouwen die in een soort handstand tegen de muur op lopen. Niet één, niet twee, maar zeker drie keer achter elkaar. En dan gewoon weer op de benen staan. Ze bezweren me dat ze de oefeningen aanpassen aan degene die voor ze staat. Ik weet het niet hoor. Er is geen airco en stilstaand zweet ik al.
Het wordt gewoon weer ochtendgymnastiek. Op het terras voor mijn slaapkamer. Tussen 8 en half 9 start ik en houd mezelf lekker een uurtje bezig. Intussen ook zo’n yogamatje aangeschaft voor de grondoefeningen. Moet me wel insmeren tegen de muggen, anders ben ik één grote bult na een uur.
De eerste tien dagen heb ik het nog pittig warm als het tempo wordt ingezet, maar nu begint het frisser te worden. Ideaal weer om een beetje te bewegen! ÉN, ’s morgens iets minder muggen, soms.