Wij hebben gordijnen, de Fransen hebben luiken. Soms ook wel gordijnen trouwens.
Als je door Frankrijk reist, als ik door het dorp wandel, dan zie ik overal luiken. Voor de ramen, soms ook voor de deuren. In alle kleuren. ’s Avonds als het donker wordt, sluiten wij vaak de gordijnen. De Fransen laten de luiken zakken of klappen ze dicht.
Hun gordijnen zijn meer liflafjes, vitrage, lichte siergordijnen of helemaal geen gordijnen (in Nantes).
Slaapkamer pikkedonker
Vooral op de slaapkamer vind ik die luiken reuze prettig. Je kamer wordt helemaal afgesloten van het daglicht, dus als je ’s morgens wakker wordt heb je echt geen idee van de tijd. Het is gewoon pikkedonker in mijn slaapkamer. Je zou er fantastisch van kunnen slapen. Dat gebeurt dan ook in de eerste week. Daarna komen de slaapproblemen als vanouds weer terug, met zo nu en dan een goede nacht. Tja, de leeftijd heeft mijn slaappatroon – en dat vele andere vrouwen – danig verslechterd.
Soms ook overdag dicht
Maar goed die luiken dus.
Loop of rijd je door een dorp, dan doet het toch wat ongemakkelijk aan. Die dorpen zien er zo ontzettend afgesloten uit. Alsof ze helemaal naar binnen zijn gekeerd. De straatlantaarns geven als enige licht in zo’n dorp. En ook daar wordt op bezuinigd, de lampen gaan vroeger uit dan voorheen.
Overdag zie je ook regelmatig gesloten luiken. Zo kun je niet naar binnen kijken als de eigenaars van huis zijn. Alsof dat hier lukt. De huizen staan meestal zo ver van de stoep of weg af, dat je niet de kans krijgt naar binnen te loeren. Maar goed, een potentiële dief zou natuurlijk zijn ogen de kost kunnen geven als hij op een prooi uit is.
Geen ramen zemen
Een groot voordeel van die luiken is natuurlijk wel, dat ze beter de warmte in huis houden. Ik denk dat gordijnen minder effectief zijn. Voor buurvrouw Jacqueline is er nog een goede reden. Zij houdt haar luiken soms zelfs overdag (half) dicht. Als het regent. “Dan worden de ramen maar nat en dan moet ik ze weer zemen”, beweert ze. Liever in een half donker huis dan vieze ramen. Ieder haar ding, denk ik dan maar.
