“Erica, wat ga je doen twee maanden op het platteland? Alleen Frans praten gaat je dag niet vullen.” Die vraag werd me vorig jaar ook al gesteld. Nantes heeft 350.000 inwoners, La Guierche een fractie daarvan: 1.000 zielen. Het stadse vertier in Le Mans (150.000 inwoners, toch twee keer zo groot als Hoorn) ligt niet op loop- of fietsafstand en lijkt niet buitengewoon spannend. En zoals je eerder hebt gelezen, ook waardeloos verbonden via het OV.
Keuzes, keuzes, keuzes
In het grote Nantes had ik tijd te kort, maar ja, op het platteland, la France profonde? *) Hoe ga ik daar mijn tijd nuttig maken? (Vrijwilligers)werk misschien? Bij de enige bakker (én enige winkel) in het dorp meer leren over het Franse brood? De omgeving leren kennen bij de regionale Franse VVV, bij de plaatselijke bibliotheek boeken aan de kleintjes uitlenen? Kékélia heeft het nodige voorwerk gedaan en het wordt het Maison des Projets.
Maison des Projets
Maison des Projets is een overkoepelende organisatie van sociale centra, die zich uitstrekt over de 13 gemeenten op het grondgebied Maine Coeur de Sarthe. Ze staan voor: solidariteit, democratie en menselijke waardigheid. Ze regelen van alles: workshops en feestjes voor volwassenen en kinderen, huiswerkbegeleiding, “Repair shop”, gym voor ouderen, voedselbank. Vrijwilligers zijn ALTIJD welkom, dus ook zo’n buitenlandse die haar Frans wil verbeteren.
2.200 inwoners en een donjon
Maison des Projets houdt kantoor in Ballon St. Mars. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Le Mans. Ruim 2.000 mensen wonen hier; 2x zoveel als in La Guierche.
Ballon St. Mars ligt prachtig op een heuvel met een fantastisch uitzicht over de vallei. Er is een kasteel, een donjon om precies te zijn. Een donjon is een wijkplaats, meestal toren, in een burcht of citadel, waarbinnen de verdediger zich kan terugtrekken om de verdediging tot het laatst voort te zetten. Ziet er prachtig uit op de plaatjes. Nadeel: in het laagseizoen is het gesloten. Pas in mei kan ik in het weekend dit prachtige gebouw met tuinen bezoeken. Dan ben ik al vertrokken. Jammer.
Het dorpje heeft meer winkels dan in mijn dorp, maar je ziet helaas veel leegstand. Dat blijkt al jaren zo te zijn. Wel een opticien met opmerkelijk modieuze brillen.
Bakker dicht tijdens schoolvakantie
Ook hier is de bakker tijdens de schoolvakantie gesloten. Dan maar naar de Super U, de dichtstbijzijnde supermarché voor het dagelijks brood. Waarschijnlijk zijn die bakkers dicht tijdens de schoolvakanties, omdat ze minder klandizie verwachten. De ouders halen minder brood, de kinderen komen evenmin voor hun ‘goûter’. Tussen de lunch en het diner zit in Frankrijk veel tijd, omdat de Fransen pas om 20.00 uur aan het diner beginnen. Vandaar dat de Fransen dit tussendoortje hebben bedacht, dat rond 16.00 uur genuttigd wordt. Vooral de kinderen hechten hieraan, merkte ik al in Nantes.
Dat zeg ik nooit meer fout
Van tevoren heb ik een soort sollicitatiebrief geschreven en nu ontmoet ik ‘la responsable’. Pauline, een twintiger die vol enthousiasme vertelt over alle mogelijkheden. “Het is vrijwilligerswerk hè, dus je bepaalt zelf wanneer en hoe lang je iets wilt doen. Het zal zeker helpen bij het verbeteren en verfijnen van je Frans”. Ik ga thuis bestuderen wat worden gaat. Bij het naar buitengaan, praat ik nog even met een andere bekende van Kékélia en ik zeg dat ik graag bij de club wil komen. De dame in kwestie corrigeert meteen mijn Frans. Dat zijn de besten; dat werkwoord vergeet ik nooit meer op de juiste manier toe te passen.
