Een tijdje terug werd ik benaderd door de Verzamelkrant. Nooit van gehoord, maar altijd nieuwsgierig wil ik aan hun vraag voldoen mee te werken aan een artikel over mijn hoedenverzameling.
Twee maal eerder is aandacht aan mijn hoedenverzameling besteed. De Libelle en het Nederlands Dagblad hebben al eens een interview met mij gehad en foto’s gemaakt. Deze keer is het dikke pret: het worden wel vier pagina’s. Dat is nog eens andere koek. Dus ik ga los, haha.
Op kleur, dat spreekt
De afdeling (wijn)rood, roze, paars
Voordat de journaliste komt, zijn al mijn hoeden – althans die ik dan nog draag – op mijn twee zitbanken uitgestald. Op kleur, dat spreekt vanzelf! Leuk om ze zo bij elkaar te zien. Ik begin eens te tellen; tachtig stuks liggen er, tachtig! In de kast nog eens een stuk of twintig, die ik niet of nauwelijks draag. Er zijn nogal wat vintage exemplaren met veren en die beginnen uiteen te vallen. Iets met veren moet je eigenlijk goed onderhouden. Geen idee hoe, maar als je niets doet, vallen de veren eraf. Heel zonde, maar ja, dingen vergaan.
Hoedenverzameling verandert in de tijd
Zoals je in het artikel kunt lezen, verandert mijn hoedenverzameling wel eens. Hoeden gaan stuk, ik raak wel eens een exemplaar kwijt of ik vind de hoed niet meer zo leuk. Vooral de vintage exemplaren draag ik steeds minder. Mijn smaak verandert soms. Als je met hoeden begint, ben je een tikkeltje voorzichtig. Even wennen aan zo’n ding op je hoofd. Val ik niet te veel op? Wil ik dat wel? Dat soort dingen. Later ga je nog op andere dingen letten, zoals je in het artikel kunt lezen.
Ben ik een verzamelaar?
De Verzamelkrant staat vol met mensen die verzamelen, dat spreekt voor zich. Maar ben ik nou een verzamelaar? Dat zijn toch mensen die alles in een vitrine uitstallen, netjes in dozen opbergen, die je eigenlijk niet mag openen. Spullen die blijven en steeds meer worden.
Maar de interviewster is overtuigd. Als je zoveel hebt van een bepaald product, mag je wel degelijk spreken van een verzameling. Het enige verschil met de meeste verzamelaars is, dat ik dat ik mijn collectie ook gebruik, letterlijk op mijn hoofd zet. En mijn verzameling is enigszins vergankelijk en verandert.
De Verzamelkrant
De Verzamelkrant is in de Kiosk te krijgen. Voor 5,95. Op de site sta ik vermeld bij de nieuwste editie, inclusief spelfouten.
Ik sta zelfs met naam en toenaam op de voorpagina
Het bereik van de Verzamelkrant is 12.000. Het magazine wordt verspreid onder abonnees en via losse verkoop in de kiosk. De Verzamelkrant ligt ook op veel beurzen en markten. Hier ook de pdf van mijn artikel: Hoeden Verzamelkrant
