Over eten valt een hoop te schrijven en zeker hier in Frankrijk gaat het toch weer even anders dan bij ons. Hier het eerste verhaal over eten.
Het begint met onze reis richting Nantes. In Tours stuiten we op een zogenaamde
8. Spoorzoeken
De familie neemt me helemaal op in hun bezigheden. In de ochtend word ik meegesleept naar de nieuwe bieb. ’s Middags ga ik op stap met papa Lysian en dochter Cassandre. Het wordt een soort spoorzoeken vandaag. Wij gaan wandelen. Moeder Peggy en zoon Eli doen hetzelfde traject, maar dan rennend.
7. Openbaar vervoer
Het is maar 5 minuten lopen naar het station La Chapelle-sur-Erdre. en 20 minuten later komt de tramtrein, een soort kruising tussen een trein en een metro (hierna gewoon trein genoemd) aan in het centrum van Nantes. Prima verbinding, jammer dat die trein overdag maar 1x per uur rijdt. De fiets mag wel mee, zonder bijbetaling. Niet in de spitsuren natuurlijk, net als de trein vaker rijdt. Je kunt niet alles hebben….
6. Frans spreken? Mijn brein maakt overuren
Ben ik nou zo arrogant dat ik denk ik zo goed Frans spreek? Bij de Alliance Française vinden ze me te goed voor de gevorderdenklas. Mijn twee recente Franse leraren gaven en geven me complimenten. Als ik in Frankrijk ben, ontsnapt er ook wel eens een compliment uit een Franse mond. Ik voel me ook tamelijk op mijn gemak in de Franse taal. En elke keer als Hein om een woord vraagt, weet ik dat ook zo op te lepelen. Dan denk je toch dat je het echt wat kunt.