Bij de Voedselbank zie je veel alleenstaande vrouwen, vaak met één tot drie kinderen. Ook mensen met een te klein pensioen, omdat ze tijdens hun werkende leven niet genoeg hebben opgebouwd. Het gemiddelde opleidingsniveau is niet hoog. Veel klanten hebben een trits aan lichamelijke klachten. Soms door hun levensstijl, soms door ongelukken.
Een oudere mevrouw zonder boven- en ondergebit staat te wachten op haar beurt. Met een grote vinger in haar neusgat. Uit haar ingevallen mond wipt zo nu en dan haar tong naar buiten. De rillingen lopen over mijn rug. Zij wordt nooit een klant van mij, haar verhalen zal ik nooit horen.
Lichaamsklachten
De overgang, dat is toch een hel voor sommige vrouwen! Eén van de weinig goed verzorgde vrouwen, klaagt dat ze er nu al zo’n enorme last van heeft. Al twee jaar en ze is pas 47! Duizelingen, zweetaanvallen, ’s nachts slecht slapen. Er ontspint zich een gesprek met Sabrina – de allesweter van haar klanten – die het meer in het holistische zoekt. Zij heeft fibromyalgie gehad en beweert dat ze zichzelf heeft genezen door anders te gaan denken. De andere mevrouw vindt dat ze voorlopig genoeg baat heeft bij acupunctuur. In ieder geval is ze van haar migraine af. Ze moet nog wel wat met die overgangsklachten.
Sjaggerijnig
Roken is duur, maar zelf je sigaretten rollen scheelt in de prijs.
Twee vrouwen, één daarvan met een uiterst sjaggerijnige kop, komen boodschappen doen. Sabrina komt een praatje maken en het blijkt dat de ongelukkig kijkende vrouw in Ramadan zit en dus voor zonsondergang niet mag eten noch drinken. Erger nog, ook niet mag roken! Sabrina lijkt dat het ergste wat er is. De vrouw blijft er stoïcijns onder, al verschijnt er wel iets vaags van een glimlach op haar gezicht. “Als je dan toch zo lang niet mag roken, is het dan geen reden om ermee te stoppen?”, vraag ik. “Roken is hartstikke duur.” (voor de duidelijkheid: ik zit hier dus tegenover iemand die bij de Voedselbank zit). Haar antwoord is helder: “Nee. ik rol mijn sigaretten, maar het blijft duur, ook al haal je meer sigaretten uit een pakje shag.”
Lagere sociale klasse
De week daarop zie ik dezelfde vrouwen weer. Nog steeds is de ene vrouw niet erg opgevrolijkt. Sterker, ze is dodelijk vermoeid, want naast het vasten, slaapt ze al weken nauwelijks. “ik heb ook allerlei kwalen”, en ze toont op haar ene arm zo’n apparaatje dat suikerpatiënten dragen en op de andere arm zit iets vergelijkbaars voor een andere ziekte. De vrouw in kwestie heeft een buik die letterlijk over haar bovenbenen golft. Geen wonder dat ze diabetes heeft. Ik begrijp nu wel beter dat ze uit haar hum is; tegelijkertijd denk ik: Beweeg, doe wat aan je levensstijl, stop met roken! Maar ja, de lagere sociale klasse is er hier net zo beroerd aan toe als bij ons. Ze weten waarschijnlijk niet hoe ze uit die diepe put naar boven kunnen komen.
Sabrina
is een levenslustige vrouw die zeer begaan is met haar klanten (tekst verder hieronder)
Nu heeft ze verzonnen om op een middag een aantal vrouwen bijeen te krijgen om te gaan dansen. Ëven die vrouwen uit hun misère trekken en een uurtje lol trappen. Ze beginnen met het dansje van het nieuwste album van Beyoncé. Als het een beetje gaat lopen, gaat ze ze leren “line dansen”.
Dat is weer een heel andere benadering van de mensen van de Voedselbank.
