M2 – Twee dagen Parijs

Eigenlijk gaan we naar Parijs voor Hein . Om zijn favoriete mannenboetiek te bezoeken. En een leuke traktatie aan onszelf voor dat ik twee maanden richting Montpellier verdwijn.

Pierre Talamon

Drie jaar geleden stuitten we op deze boetiek, recht tegenover de metro Hôtel de Ville. Sindsdien:  Quant à Paris, op naar Pierre Talamon. Ik verheug me er net zoveel op als Hein. Prachtige mannenkleding en niet zo doorsnee, maar toch netjes, zal ik maar zeggen. Twee mannen helpen ons. Heerlijk kijken, beoordelen, met die mannen kletsen. Zo breng ik graag mijn tijd door. Heel tevreden verlaten we de winkel. Een broek korter laten maken en morgen alles ophalen. We meanderen een beetje in de buurt en stuiten op het gerenoveerde kunstwerk Stravinsky Fountain van Jean Tinguely en Niki de St. Phalle. Het naast gelegen Centre Pompidou gaat eind september dicht voor een renovatie tot zeker 2030 gaat duren. Intussen gaan vele tentoonstellingen door in Le Grand Palais.

Op naar Palais Galliera, een bekend modemuseum in Parijs, waar ik nog nooit geweest ben.

Rick Owens

Uitgebreide tentoonstelling van de Amerikaanse Rick  Owens, die ik alleen van naam en foto’s ken. Een eerste kennismaking met deze zestiger die al heel lang in Parijs woont met zijn Franse vrouw.

Bijzonder, zal ik maar zeggen. Ook erg politiek geëngageerd, blijkt uit de teksten. Ik zie dat nooit zo, maar goed…. Vooral ook erg leuk om naar het bezoekend publiek te kijken…

Lagny-sur-Marne

We logeren in Lagny-sur-Marne, waar ik vroeger altijd logeerde bij mijn Franse vriendin en man. Sinds ze kleinkinderen hebben, is er geen plaats meer voor gasten, dus zijn Hein en ik onze heil via Booking.com gaan zoeken. Zeer tot tevredenheid, want Lagny is een kleine plaats met genoeg winkels en horeca om het tot een zeer aangenaam verblijf te maken, ver van de drukte van Parijs. We zijn altijd vaste gast bij Toque à Table, de plaatselijke traiteur en Nicolas, de bekende Franse wijnhandelketen. Drie keer per week hebben ze in Lagny een fantastische markt, maar deze keer hebben we die helaas gemist vanwege onze drukke bedoeninkjes.

Openbaar vervoer in Parijs e.o.

Het kopen van kaartjes in het OV is veranderd.

Net zoals overal in veel Europese landen hebben ze hier nu ook één kaart, de Navigo. Door heel Parijs is het tarief hetzelfde en de trein naar Lagny is zelfs goedkoper geworden. Ik vermoed dat ze de tarieven in Parijs wat hebben opgetrokken en die van de regionale treinen hebben verlaagd. Op die kaart kun je gedifferentieerd inkopen. Bijvoorbeeld het vroegere carnet van 10 kaartjes laad je op, maar ook de trein naar Lagny en de bus naar de TGV in Disneyland moet je apart opladen. Bij ons kopen we een saldo in en bij iedere reis gaat er een bedrag af, afhankelijk van waar je in- en uitcheckt. In Parijs check je alleen in, dus weten ze nooit waar je uitstapt. Ons systeem vind ik gemakkelijker, hier moet je echt vooruit plannen.

Lokale gids via Paris Greeters

Dag twee pakken we weer de trein naar Parijs (half uurtje maar) en spreken af met een lokale gids, via Paris Greeters. Ik ben al zo vaak in Parijs geweest, dat ik wel eens een andere kijk op de stad wil. We bezoeken de buurt Ledru Rollin, de straat van mijn eerste avonturen in Parijs in de jaren zeventig. Mijn Franse vriendje woonde daar en zo heb ik toen die buurt leren kennen. Nu heb ik geen idee meer waar hij toen woonde in dat heel kleine appartement, waar je eerst langs de conciërge moest om binnen te komen. Onze gids betreurt het dat de meeste conciërges zijn verdwenen. “Veel beter voor de veiligheid en het onderhoud van het gebouw”, vindt Gisèle, die al zeker 40 jaar in deze buurt woont.

Embleem van Parijs

Het eerste dat we leren is het embleem van Parijs: een groot zeilschip. Hoe lang kom ik al in Parijs? 50-55 jaar? Nooit geweten.

Daarnaast blijkt dat de informatiebordjes een roeispaan  voorstellen. Jammer genoeg geen foto genomen en ik kan ze nergens op internet vinden.

Ze wijst ons op de prachtige sociale woningbouw in de buurt, daterend uit begin 1900. We wandelen over een stukje Coulée Verte, vroeger bekend als de Promenade Plantée. Een prachtige, weinig bekende wandeling die Parijzenaren meeneemt op een groene reis van de Bastille naar het Bois de Vincennes, langs het Viaduc des Arts (waar wij lopen). Heerlijk rustig op deze doordeweekse dag.

IJs bij Alain Ducasse

Bij Place de la Bastille wijst ze ons op de chocolade- en ijswinkels van de beroemde chef-kok Alain Ducasse. (zoals onze voormalige Jonnie Boer) In Parijs is een bolletje ijs al gauw €3,50, maar ja, Alain Ducasse… we moeten die toch maar proberen à la €7 de bol. En? De moeite waard? Ons ijs in Hoorn is veel lekkerder en die kost maar €1,90. Wat een opgeklopt gedoe zeg. Nou ja, we wilden het toch even weten en proeven….

Na 2,5 uur nemen we afscheid van onze aimabele gids Gisèle en gaan Heins kleding ophalen bij de boetiek. ’s Avonds genieten we weer van onze maaltijd van Toque à Table.