Met goede zin stappen Hein en ik naar de bushalte naar Disneyland Parijs. Vertrekpunt van mijn trein naar Montpellier. Weer nemen we het ruim… In theorie zijn we ¾ uur voor vertrek op het station.
Naar Disneyland Parijs
Veel scholieren rond 8 uur ’s morgens. De ene na de andere bus rijdt ons voorbij, waar blijft de onze? De scholieren zijn al vertrokken. 5 minuten later dan volgens de dienstregeling arriveert onze bus. De afstand van 5 km hemelsbreed kost ruim een half uur rijden. De bus kronkelt zich door de smalle straten van diverse dorpen en loopt vertraging op. Ik word weer bloednerveus, de Eurostar-reis nog vers in mijn geheugen. Hein probeert me te kalmeren. Gelukkig komen we toch ruim op tijd aan op het station.
Paniek
Daar sta je dan, ietwat verloren in dat grote station… Gelukkig toch altijd wel alert, zien we al gauw de vestjes van OUIGO.. de mannen wijzen ons efficiënt de weg.
OUIGO*) is de voordelige tak van de SNCF, de Franse NS: Geen eerste klas en geen restauratie. Het treinkaartje kostte het me maar €25 – met wat extra kosten voor de bagage en zo à €9. Je moet gewoon op tijd boeken
In tranen
Bij de controle moet ik echt afscheid nemen van Hein en alleen verder met mijn twee grote rode koffers en rugzakje. Ineens raak ik paniek. Heeft dat met ouder worden te maken? Dat ik bijna in tranen uitbarst? Dat ik in mijn eentje die koffers moet manoeuvreren en de trein in moet zien te krijgen. Dat ik afscheid moet nemen? Als ik met de lift naar beneden op het perron aankom, ben ik weer rustig. Alle tijd om te kijken waar mijn wagon stopt en waar ik moet staan.
Stipt op tijd
De trein arriveert stipt op tijd. Veel gedrang bij mijn wagon. Sta ik daar te worstelen met mijn koffers. Maar, ze staan binnen. Binnen enkele seconden sjouwt een ongeduldige Fransman één van mijn koffers naar boven. De andere lukt mij wel in mijn eentje. Achter mij staan toch nog een paar mensen met smart te wachten totdat ik die twee koffers in het rek krijg, nogal boven mijn macht. Een jonge vrouw kan het niet aanzien en tilt zich zowat een breuk om de koffers geplaatst te krijgen. “Merci mille fois, madame.”
De trein zet zich al in beweging als ik mijn zitplaats opzoek. 3 uur en ¾ uur later komt de trein aan in Montpellier. In het nagelnieuwe station, speciaal voor de hogesnelheidstrein gebouwd. Geen minuut vertraging!
*) Herken je de woordspeling van OUIGO? Oui spreek je in het Engels uit als We…. Dus WE GO.