Bedelaars, je ziet ze best veel in Nantes en omstreken. Overal in Frankrijk eigenlijk, maar als je ergens een tijdje verblijft gaan bepaalde dingen je opvallen. De daklozenkrant ontwaar ik niet. Kennelijk doen ze daar niet aan in Nantes.
Ik blijf het lastig vinden wat te doen met bedelaars. Je kunt niet de hele wereld redden, maar ik wil toch graag soms – laten we zeggen – mijn schuldgevoel inlossen. Contanten, tja, wanneer heb je die nog op zak?
Bij de bakker
Waarschijnlijk realiseren de daklozen zich dat ook, want er zijn van die slimmerds die zich soms meer dan verdekt bij de “boulangerie” opstellen. Aangezien ik daar regelmatig binnenstap, neem ik naast mijn eigen sandwich ook wat te eten voor de ander mee. Soms vragen ze zelfs specifiek naar een bepaald soort brood of sandwich. Een elegante oplossing toch? Eten moet een mens toch.
Bedelaars vaak te zien bij de ‘boulangerie’
Chocoladetaart
Afgelopen zaterdag koop ik een typisch Bretons gebak en omdat ik enorme trek heb, een extra stuk chocoladetaart. Deze Kouign-amann: de Franse variant op onze boterkoek, ongehoord heerlijk gebakje met een niet te overtreffen korst. Mijn ogen zijn weer groter dan mijn maag, dus die chocoladetaart, die ga ik niet opeten. Ik stap op een dakloze af en vraag of hij chocoladetaart wenst. Er volgt een norsig “ja” en de taart verandert van eigenaar.
P.S.
Excuses voor de ‘afgehakte’ linkerkant van de foto. De man had in de gaten dat ik hem stond te fotograferen, dus …