Altijd heb ik gedacht dat ze in Frankrijk goed gekleed gaan, in ieder geval door de bank genomen beter dan in Nederland. Onderweg naar Nantes zie ik inderdaad regelmatig prettig geklede mannen en vrouwen voorbij lopen. De eerste dagen in Nantes idem dito, maar dan ineens lijken ze in rook te zijn opgegaan.
Sportieve familie
Mijn Nantaise familie is heel lief, maar je een beetje leuk kleden staat niet bovenaan hun lijst. De vrouw des huizes Peggy is sportjuf op een middelbare school. In het weekend doet ze wel haar best, want ze vindt het eigenlijk heel leuk om een jurkje aan te trekken. De man des huizes heb ik nog nooit in iets gekleders gezien dan een spijkerbroek als hij zijn sportkleding heeft uitgetrokken.
Argwanend
Maar ook in de stad zelf moet ik echt met een lantaarntje zoeken naar een goed geklede Nantais. Soms komt er een leukerd voorbij. Een vrouw met een geweldige pet op en leuke kleding, vlak voor de deur van een boetiek, de hare vermoed ik. Later in de week komt een prachtige man voorbij met een dito hoed op. Zo gedistingeerd! Hij neemt mijn compliment graag in ontvangst. Volgens Peggy zijn ze rechtstreekse complimenten niet zo gewend. Dus een volgende keer probeer ik heel voorzichtig bij een prachtige vrouw voor mijn neus: “mag ik u een compliment maken?” Ik heb nog nooit iemand zó argwanend zien kijken! Maar ik zet door en zeg: “U ziet er prachtig gekleed uit en fijne dag verder.” Er verschijnt een glimlach op haar gezicht. Ik heb niet durven vragen een foto te maken!
Enkele goedgeklede Nantais (die ik heb durven fotograferen)
Ik doe het beter
Eigenlijk doe ik het zelf veel beter bij de Nantais. Regelmatig krijg ik aardige dingen te horen. In het museum wel twee keer. Een medewerkster fluistert me in de museumwinkel toe: “Madame, vous êtes très élegante.” Wat klinkt dat toch mooi, hè? Een ander zegt me “j’adore votre style!”
Ook in de supermarkt val ik op bij een meneer: J’adore votre style, tout ce rose et violet ensemble”. Vandaag op Paaszondag val ik duidelijk uit de toon in mijn steedse kleding op de fiets in het bos en langs de Erdre. Iedereen op de fiets heeft zijn sportspullen aan. Voor ons Nederlanders is de fiets toch meer een transportmiddel dan een sportieve uiting, behalve als je op de racefiets zit. Al meanderend glimlacht er toch een man naar me “Quelle élégance, madame”. Nou, ik val zo wat van trots van mijn fiets.
Gekleed als een ‘plouc’
We hebben het er wel eens over. Daarom vertelt Lysian op een avond, dat een collega, die net in Nantes is komen wonen, het ook is het opgevallen dat ze zich hier buitengewoon slecht kleden. Ze zien eruit als een ‘plouc’, als ‘een boertje van buuten’, zouden wij zeggen.
Als ik Nantes verlaat, ga ik naar Parijs. Vind ik dan de goedgeklede Fransmannen en vrouwen die ik zoek?
