Het is maar 5 minuten lopen naar het station La Chapelle-sur-Erdre. en 20 minuten later komt de tramtrein, een soort kruising tussen een trein en een metro (hierna gewoon trein genoemd) aan in het centrum van Nantes. Prima verbinding, jammer dat die trein overdag maar 1x per uur rijdt. De fiets mag wel mee, zonder bijbetaling. Niet in de spitsuren natuurlijk, net als de trein vaker rijdt. Je kunt niet alles hebben….
Een maandabonnement voor het OV is geregeld. Mijn gastvrouw Peggy heeft me heel fijn overal begeleid, zodat ik me nu vrijelijk in de métropool Nantes kan bewegen. In het weekend is het OV zelfs gratis; alles om de Nantais uit die auto te krijgen.
Trein rijdt niet, bus wel
Helaas de Franse stakingen gooien al snel roet in het eten, maar ik ben er al snel achter dat de bussen wél rijden.
De bushalte is net zo dichtbij als het treinstation. Alleen moet ik overstappen, dus dat moet even uitgelegd worden. De 11-jarige dochter Cassandre neemt me mee op touw.
We lopen naar de bushalte en onderweg geeft ze me de markeerpunten aan “Zie je dat gele gebouw – wat je trouwens ’s avonds niet ziet, maar morgen wel –, dan weet je dat je halverwege bent. En kijk daar is de Pharmacie”. Heel handig, want voor ik het weet, loop ik de verkeerde kant op.
Hoe werken de bussen?
Bij de bushalte legt ze me minutieus uit hoe e.e.a. werkt. In het bushokje boven links zie je digitale aankomsttijden. Aan de wand hangt een papieren versie met de bustijden, opgedeeld in allerlei kleuren. Blauw is voor doordeweeks, rood voor het weekend. Dan is er nog groen voor de schoolvakanties. Geel zie je vooral in juli en augustus, de grote vakantieperiode. Wit en paars heb ik nog niet uitgedokterd.
Tout court betekent dat bij iedere volgende kleur de bussen minder frequent rijden. Handig en overzichtelijk als je eenmaal door hebt welke kleur je moet hebben.
“Steek je hand uit als de bus aankomt”, adviseert ze me nog. “Dan weet de buschauffeur dat hij moet stoppen. Van de halte vertrekken verschillende bussen, vandaar.”
Google Maps is je beste vriend
Twee dagen later denk ik weer met de trein te kunnen reizen. Die is toch comfortabeler dan zo’n hobbelende bus en overstappen is niet nodig. Maar, het perron ziet er gevaarlijk leeg uit, of nee, toch een medereiziger? Een vrouw loopt ook naar de halte om direct rechts om te keren. “Weer geen trein”, zegt ze, “en weer geen informatie. Bonne chance”, wenst ze me toe. Dan zie ik toch een trein aankomen. De conducteur geeft aan “deze gaat niet voor je stoppen”. De trein blijft vervolgens staan voor een rood licht, ik loop naar hem toe: “En, rijden de treinen nu wel of niet vandaag? Volgens hem wel, maar deze heeft panne! Op het scherm staat niets aangegeven over komende treinen. Ik neem het risico niet en loop weer naar de bushalte.
Google Maps is je beste vriend in dit soort situaties. In de avond ga ik weer terug met de bus,deze keer volgeladen met Franse pubers. Die trein van vanmiddag mocht dan wel panne hebben, maar het blijkt dat het treinverkeer helemaal nog niet opnieuw is opgestart. Ook dit weekend blijven ze staken!
