Daar staan ze dan de mannen en vrouwen in hun carnavalsuiting. In de feestzaal van La Guierche. Kékélia en ik hebben ons gewone burgertenue aan. Gelukkig zijn we niet de enigen.
Meteen op de foto met de burgemeester
Bij binnenkomst word ik meteen voorgesteld aan de ex-burgemeester en de huidige functionaris. De laatste heet gelukkig Eric, dus die naam kan ik wel onthouden voor de avond. “Je bent de tweede burgemeester in mijn leven met wie op ik de foto ga”, vertrouw ik hem toe. “De eerste was de burgemeester van Amsterdam, maar wel lang geleden hoor, begin 80 jaren.” Hij lacht: “Daar kan ik niet tegenop; burgemeester van 1.000 inwoners versus zo’n grote stad.” Eric is net begonnen aan zijn tweede termijn, die net zoals in NL zes jaar per keer is. De vorige burgemeester heeft het 24 jaar volgehouden.
Even terzijde: mijn ouders waren heel goed bevriend met de Polakken en ik ben er altijd kind aan huis gebleven.
Dansen met de burgemeester
Na een tijdje mogen we aan tafel, want er is een diner voorbereid. Dan ontrolt zich van alles die avond. De plaatjes spreken voor zich. De burgemeester blijkt trouwens een uitstekende (ballroom) danser te zijn. Ik zie hem voortdurend door de zaal zwieren, met zijn vrouw, met vele andere dames. Net als ik denk “hij komt mij toch niet ten dans vragen?”, komt hij met uitgestrekte hand naar me toe. “Ik kan niet dansen”, sputter ik tegen. “Laat je gewoon leiden, dat is de taak van de man.” Ik overleef het rondje door de zaal, zo nu en dan op zijn tenen trappend. Hij geeft me op elke wang een zoen (echt Frans is dat!) en brengt me terug naar mijn plek.
Sumo worstelaars
Bij de eerste act kom ik niet meer bij. Twee oudere mannen als Sumo worstelaars in een ‘fat suit’. Al snel zie ik dat het ballonnen zijn die in hun pak zitten, niks ‘fat suit’. Na de worstelronde worden per man de overgebleven ballonnen geteld. Degenen die de meeste ballonnen over heeft is de winnaar Kennelijk was het de bedoeling om tijdens het spel zoveel mogelijk ballonnen kapot te maken.
De muziek wordt aangezet en iedereen duikt de dansvloer op. Line dancing of zoals het hier heet “the Madison”.
Veel dikgebuikte mannen, maar twee daarvan weten van wanten op de dansvloer.
Meer spelletjes: dansen met kousen die op een rare manier tussen de danspartners verbonden zijn. Zo nu en dan worden mensen voor paal gezet in een belachelijk carnavaltenue. De onvermijdelijke polonaise bestaat ook hier.
Gewoon dansen kan ook.
Met geen tien paarden
Thuis had je me nooit met tien paarden naar zo’n evenement toe gesleept gekregen, maar ik amuseer mij prima deze avond. De avond is een stuk geestiger en gevarieerder dan ik had verwacht. Nu ik hier ben op het Franse platteland wil ik alles meemaken wat er te beleven valt.
Dus pas om half 1 ’s nachts loop ik terug naar huis. In het pikkedonker, bijgelicht door mijn telefoon.
