Nog geen twee dagen in Clapiers en ik lig al aan het strand op Palavas, net onder Montpellier. In de buurt van La Grande Motte. Onderweg zie ik van verre de roze flamingo’s die ik eerder alleen in de Camargue heb gezien.
Ik heb een afspraak met mijn Parijse vriendin Marie-Christine (die ik al sinds de 70er jaren ken) en haar vriendin uit Montpellier. Gelukkig ga ik samen met Anne-Marie in de auto, want de weg erheen met OV lijkt onmogelijk.
Gedisciplineerd als ik ben, gaat ook hier het sporten gewoon door. Niks twee maanden op mijn luie achterste….
Als inwoner bent van de metropool Montpellier heb je recht op een pas, die je kortingen geeft op allerlei zaken, zoals je zwembadabonnement, musea en nog wat zo van die dingen.
Wat ik niet voor elkaar krijg bij de TAM (het OV in Montpellier) gaat zonder enige moeite bij de plaatselijke mairie. Even een pasfoto maken bij supermarkt Intermarché en gaan met die banaan. Mijn contract met Anne-Marie en mijn paspoort blijken meer dan voldoende om die pas te krijgen.
Vorig jaar in La Guierche – vlakbij Le Mans – was ik al niet zo te spreken over het OV. Hier is het ook niet echt hemel op aarde, tenminste vanuit Clapiers naar Montpellier. In de stad zelf is het OV natuurlijk een geoliede machine.
Vanuit Clapiers rijden twee bussen, waarvan ik meestal alleen de 22 nodig heb. Die rijdt één keer per uur. Ja, je leest het goed: één keer per uur. En die rijdt niet eens rechtstreeks naar het centrum!