Kékélia ontmoet eindelijk haar Erick. De man die haar één tot twee maanden geleden op Facebook heeft hervonden. Een oude klasgenoot uit Togo, die haar alleen kent als Lucie. Ze zijn sinds die tijd driftig aan het whatsappen en telefoneren. De liefde bloeit in ieder geval digitaal op.
Zoals alle Fransen, is ook Kékélia vooral bezig met wat voor eten ze de man zal voorschotelen. Twee weken van tevoren al. Gelukkig betreft het vooral de vrijdagavond en de zondagmiddag, want zaterdag neemt hij haar uit eten naar een chique restaurant.
Nerveus?
“Ben je niet nerveus, nu de ontmoeting eraan komt?”, vraag ik haar de dag ervoor. Nee, nee, ze is helemaal Zen, alles is onder controle.
Vrijdag arriveert hij en ze laat hem meteen Le Mans zien.
‘s Avonds word ik aan hem voorgesteld. Ik woon hier, dus ik mag alles meemaken . Na vijf minuten vraag ik hem of hij veel in de zon heeft gezeten in Togo, waar hij net twee maanden heeft doorgebracht. Kékélia reageert heel alert: “Zal ik het licht even aandoen, zodat je hem beter kunt zien? Normaal gesproken is hij lichter dan ik”, voegt ze toe,” maar ook als je in Togo niet in de zon zit, kleur je natuurlijk toch bij.“
Togo is heel heet
Kékélia laat ons alleen om het eten voor te bereiden. Hij vertelt dat de temperatuur niet te harden was in Togo, de volgende keer gaat hij echt in een andere periode. Hij wilde graag tennissen en deed dat dan maar om 7 uur ’s morgens. Daarna onder de douche en de rest van de dag zoveel mogelijk binnenblijven in de airco. “Jammer alleen, dat de elektriciteit regelmatig werd afgesloten. De elektriciteit wordt daar via water opgewekt en aangezien er te weinig water is door de droogte…Dus de ijskast deed het uren niet, we zaten zonder airco en zelfs een fan was niet beschikbaar. Dat was soms moeilijk de nacht – want dan gebeurde het meestal – doorkomen.”
De tortelduifjes… de eerste keer dat ik in de zitkamer eet.
De Fransen houden erg van hun apéro met wat hapjes. Franse worst, heerlijke pinda’s uit Togo. Hij heeft champagne meegenomen; hoe romantisch. Ik weiger vriendelijk, niet mijn ding. En het is natuurlijk vooral voor haar bedoeld! Maar die witte wijn, ja graag, een wijn uit deze streek, Sarthe. Heel goed te drinken. Er gaat een fles mee naar huis tzt. We eten gezellig samen, in de zitkamer deze keer vanwege het hoge bezoek!
La grasse matinée = uitslapen op zijn Frans
Daarna ga ik naar mijn kamer. De tortelduifjes moeten maar lekker samen zijn. De volgende dag staat iedereen heel laat op. Ik omdat ik ze niet wil storen, zij, omdat ze andere dingen te doen hebben.
Het aansnijden van de lamsbout.
Zondagmiddag een koningsmaal met een schapenbout. Gebakken banaan en een soort ratatouille. Daarover heen doe ik de huisgemaakte chilisaus. Ook daarvan gaat straks een pot mee naar huis. ’s Avonds moet Erick de TGV halen – die natuurlijk weer te laat is. Eén uur reizen naar Parijs en een trein die ruim een uur te laat is. Ikzelf heb ook geen goede ervaringen met de TGV Amsterdam – Parijs en v.v. Of op de heenweg of op de terugweg: altijd ergens vertraging. En ik ga hooguit één keer jaar naar Parijs.
