Fietsen doen ze hier niet zo heel veel, behalve als het wielrennen heet. Anders gezegd, onze fiets is ons vervoersmiddel, in Frankrijk is het een sport.
Plaatselijke wielerwedstrijd
De lente begint door te breken en ineens zie je overal mannen en vrouwen in fietskleding op hun racefietsen. En… de wedstrijden gaan van start. Hier hangen al weken lang de aankondigingen van de plaatselijke wielerwedstrijd in en om het dorp.
De zondag voor Pasen vindt die hier plaats. Ik ben het eerlijk gezegd vergeten tot ik de deur uitstap voor een buurtwandeling en bijna overreden wordt door een peloton fietsers. Aan het einde van mijn straat kom ik de eerste – hoe heten die mensen – beveiliger(?) tegen. Er is wel wat trottoir naar het centrum van het dorp, dus ik kan verder wandelen zonder gevaar.
Ze komen recht op me af!
Vijf minuten verderop is de boel in de dorpskern met dranghekken beveiligd. Da’s maar goed ook, want als ze met volle vaart de bocht ingaan, krijg ik het gevoel dat ze recht op me afkomen. Dat geeft een ietwat opgewonden gevoel: iets gevaarlijks wat niet echt gevaarlijk is, zolang ze maar niet tegen het hek aandonderen. Om de hoek ligt wel een gewonde fietser, dus het kan zeker mis gaan.
Ik wandel het dorp verder door tot het podium waar de prijzen worden uitgereikt. Veel jonge fietsers – rond de 15 schat ik – doen al mee. Ook wielrenners van elders. Prachtige toespraken van deze en gene en natuurlijk de burgemeester van La Guierche. Weinig inspirerend overigens. Ik hoor vooral veel “extraordinaire”.
Naburig dorp
Even verderop in een ander dorp – tien minuten wandelen van La Guierche – wordt het volgende wielerfestijn aangekondigd. Dat ziet er een stuk ludieker uit dan een paar van die suffe posters in La Guierche.
